«سیندی پارلو کون، رئیس فدراسیون فوتبال ایالات متحده آمریکا اعتراف کرد که فوتبال در ایالات متحده آمریکا، ورزشی برای بچه پولدارها و سفیدپوستان است و از این پدیده ابراز تاسف نمود. "کریستال دال" از بازیکنان تیم ملی آمریکا نیز تجربه‌ی تلخ خود از تنها رنگین‌پوست حاضر در تیم فوتبال ایالات متحده آمریکا گفت و عدم وجود تنوع در فوتبال زنان آمریکا را مایه تأسف و زمینه ایجاد ناراحتی‌های روحی برای بازیکنان رنگین‌پوست خواند.»
گافمن از جامعه‌شناسان معروفی بود که نظریه‌ای تحت عنوان "داغ ننگ" ارائه داد. طبق این نظریه انسانها در جوامع گاهی به دلیل تفاوت‌های‌شان مورد سوء‌ظن، برچسب‌زنی و انگ اتهام قرار می‌گیرند. خواه این تفاوت‌ها در نواقص جسمانی‌شان باشد، خواه در رنگ پوست‌شان و خواه در نوع اعتقادات، گرایش دینی و اقلیت مذهبی‌بودن افراد نمود پیدا می‌کند. در همه‌ی این موارد افرادِ داغ‌خورده برای مقابله با طردشدگی در رقابتی نابرابر، در تلاش برای حفظ جایگاه اجتماعی خود هستند.
اما داغ ننگ در زنان گاه به قدری سبب سرکوب اعتماد به نفس‌شان می‌شود که آنان را از مسیر رشد و پیشرفت بازمی‌دارد و این گزاره گاه به شکل عدم تلاش زنان برای کسب آنچه جایگاه مطلوب و هدف خود ترسیم کرده‌اند می‌باشد؛ همچون وداع تلخ زنان رنگین‌پوستی که شاید می‌توانستند در کنار کریستال دال همبازی موفقی باشند اما به دلیل داغ ننگ "کاکا سیاه بودن" حذف شدند و گاه به صورت حس ناخوشایند و عدم رضایت از زندگی حرفه‌ای برای زنانی همچون کریستال دال در پی دارد؛ اینکه علیرغم رسیدن به هدف مطلوبش راضی نیست! عدم رضایت از زندگی گاه سرمنزل رسیدن به حس پوچی و اضمحلال روحی است، چیزی که به صورت افسردگی بروز می‌کند و وای بر جامعه‌ای که زنان را به افسردگی هدایت کند، حال این جامعه هرجای این عالم باشد!
در مجموع علت اینکه می‌گوییم زنان از داغ ننگ (برچسب و انگ خوردن) آسیب بیشتری متحمل می‌شوند، به دلیل غلبه‌ی ساختار مردسالار در جوامع و آسیب‌پذیری روحی بیشتر زنان است.