«خبر استعفای خانم نخست‌وزیر که جوان‌ترین زن در این پست بود صدر اخبار جهان را به خود اختصاص داد. «جاسیندا آردرن» در مصاحبه‌ای علت کناره‌گیری خود را از پست نخست وزیری چنین عنوان کرد: «من این پست را نه از بابت سختی‌اش بلکه به دلیل آنکه احساس میکنم ظرفیت و توان درونی‌ام برای ادامه مسئولیت نخست‌وزیری به اتمام رسیده است ترک میکنم، قبل از این تصمیم من برای این مسئولیت مناسب بودم و این چالش را با موفقیت گذراندم اما اکنون ظرفیت لازم برای ادامه این مسئولیت را ندارم.»»
خانم آردرن به نکته‌ای ویژه در پذیرش مسئولیت سنگین نخست‌وزیری و استعفا از این مسئولیت در نسبیت با خودش اشاره کرد و آن "شناخت خودش" بود. او در میان صحبت‌هایش بر این موضع تاکید کرد که هنگام مواجهه با مسئولیت نخست‌وزیری آگاه بر مسئولیتی که می‌پذیرد و ظرفیت درونی‌اش بود و این نکته را علت انجام موفقیت آمیز مسئولیتش خواند و با توجه به این مسئله که توان زیادی را در به سرانجام رساندن مسئولیت نخست وزیری‌اش از دست داده است از این سمت استعفا داد و کناره‌گیری کرد.
امیرالمومنین در نامه پنجم خود به اشعث بن قیس فرماندار منصوبی شان در آذربایجان می‌نویسند: «حوزه فرمانروایی‌ات طعمه تو نیست بلکه امانتی است که بر گرده‌ات نهاده شده است.» مقامات کشوری امانت است؛ مسئولی باتقواست که اولا به امانتش آگاه است و نسبت خود با مسئولیتی که دارد را می‌داند، در امانت خیانت نمی‌کند و آنگاه که احساس کند نمی‌تواند امانتداری را به خوبی به سرانجام برساند آن را به سلامت واگذار می‌کند. نکته ویژه‌تر آنکه روحیه‌ی امانتداری که نشات گرفته از تقواست تا چه اندازه در جامعه و خصوصا در میان مسئولان کشورمان جاری است؟! هرکدام از ما در جایگاه شغلی و مسئولیتی‌مان اعم از خانواده و جامعه آیا به مسئولیت خود به چشم امانت می‌نگریم؟! «یکی از مخاطبین اصلی پرسش‌های ذکر شده، مسئولین مختلف معاونت امور زنان ریاست جمهوری، چه در ادوار گذشته و چه حال حاضر می‌باشند.»