شب گذشته برنامه‌ی شیوه میزبان دو چهره‌ی علمی و البته حقوقی و تاثیرگذار در حوزه‌ی سیاستگذاری مسائل زنان بود؛ خانم‌ها دکتر انسیه خزعلی و دکتر معصومه ابتکار.
مناظره‌ی شب گذشته از نگاه تیزبین نخبگان و فعالان حوزه‌ی زن و خانواده دور نماند و نکاتی چند در راستای این برنامه منتشر شد. از جمله نکات وارد شده به برنامه آن بود که برنامه‌ی شیوه در راستای فراهم نمودن بستری گفتمانی در جهت حل مسائل زنان به دست خودشان برنامه‌ای قابل تقدیر است زیرا تا قبل از آن چنین بستری در رسانه ملی فراهم نگردیده بود. اما ضعف‌هایی نیز در خلال پرداخت به این مسئله از جانب برنامه‌سازان محترم و میهمانان به چشم میخوردند.
سیّالیت سیاستگذاری حوزه‌ی زنان به قدری است که اگر موضوعِ منحصر و دقیقی مشخص نگردد قابلیت ایجاد انحراف از بحث و ابتر ماندن موضوع می‌رود، این ضعف در برنامه‌ی شیوه و در طرح سوال کلی دیده شد که سبب شد تا میهمانان بعضا به جای پرداخت به مسئله‌ی زن و جایگاهش در سیاستگذاری، به دفاع از عملکرد حزب‌های‌شان در زمان جای‌گیری‌شان در قدرت بپردازند؛ آمار دقیق و علمی از فعالیت‌ها، میزان پیشرفت برنامه‌ها، بودجه‌بندی سطوح مختلفی چون زنان سرپرست خانوار ارائه نگردد. البته ناگفته نماند برخی از منتقدین گرامیِ برنامه شب گذشته علیرغم سخن از غایب بودن روایت زنان، لزوم حضور زنان در بستر سیاستگذاری‌های این حوزه نقدهای متناقضی با المانهای درخواستی‌شان ارائه می‌دادند از جمله متهم نمودن دو مهمان گرامی به ارائه‌ی روایات مردوارانه بی‌آنکه استدلالی منطقی در رابطه با ادعای ارائه شده‌شان داشته باشند که این خود در جهت بستن فضای ورود زنان به بستر حل مسائل زنان منجر میگردد!
امید است که برنامه‌ی شیوه و سایر برنامه‌های صداوسیما بیشتر به ایجاد چنین فضاهایی در جهت فراهم نمودن بستری برای گفتمان زنانه در جهت حل مسائل زنان در سطوح نظری (ایده‌های سیاست‌ورزی) و سطوح عملی (ارائه گزارش کار مسئولان زن در راستای خدمت به حوزه زنان به مردم) پدید بیاورند و همچنین امید داریم جهت گفت‌وگوهای آتی بیشتر در جهت پرداخت به مسائل علمی و اساسی حوزه‌ی زنان باشد نه تریبونی برای دفاع از احزاب!