« "باجرانگ مونی داس" که به جرم تحریک هندوها علیه مسلمانان هندوستان و دستور به قتل و تجاوز به زنان مسلمان، در ۱۳ آوریل ۲۰۲۲ به دلیل شکایت سازمان‌های حقوق بشری علیه او دستگیر شد و پس از طی اندک زمانی با عذرخواهی و به قید وثیقه آزاد شد. اگرچه او پس از دادگاه‌هایش در مصاحبه با رسانه‌ها اذعان به عدم عذاب وجدان و ناراحتی خود بابت تحریک هندوها در هتک حرمت زنان مسلمان نموده بود. حال او مجدد با انتشار تصویری به تحریک هندوها به قتل عام و تجاوز زنان مسلمان هندی مجددا پرداخته است.»
در تاریخچه‌ی هندوستان برخوردهای افراطی با زنان قابل ملاحظه هستند، خصوصا هنگامی که به دقت تاریخ هند مورد تفحص قرار می‌گیرد مشاهده می‌شود که آیین هایی همچون بودا و هندو از جمله آیین‌هایی هستند که ظلم به زن در سبک و سیاق‌های عبادی‌شان بود از جمله؛ زنده به گور کردن زنی که شوهرش را از دست داده، یا قائل بودن به عدم پوشش لباسهای رنگی و آراستگی ظاهری برای زنی که دوران سوگ همسرش را گذرانده است و حال دستور به قتل و تجاوز به زنان مسلمان توسط یکی از رهبران افراطی هندو!
نقش مجامع بین المللی در مواجهه با چنین آئین ها و برخوردهایی علیه زنان خصوصا زنان مسلمان سکوت و انفعال در سطح بین المللی بوده است این درحالی است که همین مجامع در طی جوسازی های ضدانقلاب و ترویج ادعاهای دروغین طی چندین ماه گذشته در ایران داعیه‌دار حقوق بشر و حقوق زنان بودند! نکته‌ی دیگر آنکه مجامع و نهادهای بین المللی جهان اسلام چرا عکس العمل مناسب، به موقع و محکمی در برابر جان و نوامیس مسلمان هندی که بازدارنده از تهدیدهای احتمالی علیه زنان مسلمان هندی باشد، نشان نمی‌دهند؟! چرا دولت هند را موظف به حفظ جان، مال و ناموس مسلمین هند نمیکنند؟! آیا مجمع تقریب مذاهب اسلامی، سازمان همکاری اسلامی OIC، آیسسکو در رابطه با بیانیه‌ی گروه‌های افراطی هندو موضع‌گیری سیاسی صریح و بی‌پرده‌ای داشتند و در جهت حفظ امنیت زنان مسلمان هندی و جهان اسلام برنامه‌ای علمی و عملی طراحی نمودند؟!
این سوالات مطالبه‌ای جهانی است که زنان مسلمان دنیای اسلام در مواجهه با ظلم و تبعیض‌های چندبرابری سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی، دول سیاسی مختلف از فعالان و نهادهای بین‌المللی جهان اسلام دارند. باید از سازمان بین المللی حقوق بشر پرسید که آیا زنان مسلمان حق ندارند در هرگوشه از جهان در امنیت و آرامش زندگی کنند؟!