ایلهان عمر نماینده‌ی مجلس آمریکا به دلیل انتقاد از رژیم غاصب صهیونیستی از کمیته‌ی روابط خارجه مجلس اخراج شد. حواشی این اخراج اما به نظر برای فهم متن ماجرا می‌تواند به فهم بهتر آنچه در فضای سیاسی ایالات متحده آمریکا در نسبت با زنان سیاستمدارش حاکم است رقم بزند. 

در طول شورش‌های شهریور تا آذرماه سال جاری در کشور، مواضع محکومیت‌آمیز فراوانی از سوی سیاستمداران خارجی و سلبریتی‌های خارجی علیه جمهوری اسلامی انجام شد که آن را متهم به خشونت سیستماتیک علیه زنان ایرانی می‌نمود. یکی از زنان سیاستمدار آمریکایی که مواضع تندی علیه جمهوری اسلامی اتخاذ کرد خانم ایلهان عمر بود. 

خبرگزاری‌هایی چون ایران اینترنشنال نیز این مواضع خصمانه‌ی خانم نماینده همچون دیکتاتور و سرکوبگر خطاب کردن جمهوری اسلامی به دلیل عدم اجازه به بیان انتقادات را منعکس کردند. نکته‌ی قابل تامل اما اینجاست که خانم ایلهان عمر طی مدت نمایندگی‌شان از سبک پوشش تا مواضع‌شان زیر بار فشارهای روانی بودند به گونه‌ای که چونان خمیر بازی فرم‌های تعریف شده نظام سیاسی آمریکا به او تحمیل می‌شدند. برای مثال روال تغییر سبک حجاب این خانم نماینده کاملا جای تامل دارد! 

اما نکته‌ی بعد آن است که در سال ۲۰۱۹ خانم ایلهان عمر در مورد کمک ایالات متحده آمریکا به اسرائیل نطق انتقادی داشت و توسط هم‌حزبی‌اش، نانسی پلوسی رئیس وقت مجلس آمریکا به شدت مورد انتقادات قرار گرفت به طوری که ایلهان عمر بعداز مدتی مجبور به عذرخواهی بابت انتقادش گردید!! 

ایلهان عمر اما پس از اخراجش از کمیته روابط خارجه پرده از رنج های ناشی از نژادپرستی که به او از جانب سفیدپوستان آمریکایی تحمیل شد سخن به میان آورد آنقدر که او آشکارا از این گفت که تعجب نمی‌کند به دلیل مهاجر بودن، زن بودن و رنگین‌پوست بودنش حق انتقاد و نطق از او سلب می‌شود چون این اعتقاد حاکم بر نظام سیاسی آمریکاست! 

آنچه قابل تامل و دردناک است اینجاست که زنانی چون ایلهان عمر ملعبه‌ی دست نظام سیاسی آمریکا می‌شوند درحالی که جایگاه و اعتباری در این کشور ندارند. ایلهان عمر درحالی نظام جمهوری اسلامی را دیکتاتور و سرکوبگر می‌خواند که خودش مدت‌ها بعد از آسیب‌های روحی ناشی از دیکتاتوری کاپیتالیسم رنج برده است، صدای نقد بلند شده اش را نظام آمریکا با سرکوب و تهدید به خفگی می‌کشاند و این درحالی است که مدتها ایلهان از سانسورهای فرمایشی و اجباری رنج می‌برد. 

نکته ی بعد اما الکساندرا اوکاسیو و نمایندگان زن مجلس آمریکا بودند که با تقریبا اجماع در راستای لزوم حضور خانم عمر از نوعی خروش فعال زنان سیاستمدار آمریکایی علیه نظام‌های فکری و سخت‌گیرانه ایالات متحده پرده برمی‌دارد. گویی زنان غربی خصوصا آمریکایی‌ها از مردسالاری نوین حاکم بر غرب با محوریت آمریکا به سطوح آمده اند و نظم جدیدی می‌خواهند. صدای انقلاب زنانه از غرب به گوش می‌رسد.