«سال ۱۹۴۶ میلادی دانشگاه وندرلبیت ایالات متحده آمریکا برای آنچه که خود اذعان به ارتقاء سلامت زنان باردار می‌کنند، اقدام به ابتلاء زنان باردار گواتمالایی به بیماری‌های سوزاک و سفلیس نمودند و سپس با استفاده از مواد رادیواکتیوی تلاش به درمان بیماری نمودند که در نهایت به دلیل ابتلاء جنین‌ها و مادران باردار به سرطان، روند آزمایش اجباری و درمان احتمالی به مرگ مادران باردار و جنین‌هایشان ختم شد!»
آنچه در گزارش‌های جهانی و سالانه‌ی شکاف جنسیتی سازمان ملل به واسطه‌ی کمیسیون مقام زن این سازمان ارائه می‌شود یکی از مولفه‌های اساسی‌اش بهداشت و برابری زنان به درمان، وضعیت زنان باردار و کاهش خطر مرگ و میر آنان می‌باشد و هر کشوری به تفکیک گزارش‌ها و عملکردهایش در این جدول رتبه بندی می‌شود. اما آیا تا به‌حال شده که این تبعیض آشکار جنسیتی و نژادی که ایالات متحده آمریکا علیه زنان گواتمالایی و احتمالا زنان سایر کشورهایی که طعم استعمار آمریکا را چشیده‌اند نیز در زمره‌ی گزارش‌های شکاف جنسیتی، روی نمودار آمریکا قرار داده شوند؟!
آیا ایالات متحده آمریکا از کمیسیون مقام زن و شورای امنیت سازمان ملل متحد به دلیل تعدد نقض حقوق بشر و خصوصا نقض حقوق زنانی که به دلیل نژاد، کم سوادی و استعمار کشورشان حق حیات و سلامت خود و کودکان‌شان سلب گردید مورد مواخذه‌های جدی بین المللی اعم از تحریم، اخراج از نهادهای بلندپایه‌ی بین‌المللی و انزوای جهانی در ابعاد علمی_ورزشی_ سینمایی قرار گرفته است؟!
چگونه دنیا می‌تواند خود را قائل به ارزش و احترام به زنان بگذارد و روزهایی را در سال به نام زنان نام‌گذاری کند اما تناقضات مکرر نقض حقوق زنان توسط کشورهایی نظیر آمریکا را نادیده بگیرد؟!
ما در مسئله‌ی زن از غرب طلبکاریم و این سوالات گوشه‌ای کوچک از وجوه طلبکاری ما از غرب در حوزه‌ی زنان است.