«دکتر ایکون‌سو، استاد روانشناسی دانشگاه یانسه کره جنوبی پرده از یک حقیقت تلخ در کره بر‌داشته است: در کره ظاهر افراد در اولویت بالاتری در نسبت با باطن قرار دارد و قیافه از احساسات مهم تر است. کسی که صورتش را جراحی نکند زشت به حساب می‌آید.»
به راستی زیبایی چیست و زشتی چگونه‌است؟! چرا زنان محوریت سنجه‌های زشتی و زیبایی واقع شده اند؟! سنجه‌ی زیبایی و زشتی آیا ساخته و پرداخته‌ی زنان است یا تحمیل شده به جامعه‌ی زنان است؟! آیا در گذشته نیز چنین سنجه‌ای در راستای ارزش‌گذاری زنان با این میزان از اهمیت در جوامع وجود داشته است؟!
رهبر معظم انقلاب اسلامی در یکی از دیدار‌های‌شان با جمعی از زنان به مناسبت روز زن از وجه جدید و نوظهوری از مردسالاری تحت عنوان "مردسالاری نوین" یاد کردند. از خصایص ویژه‌ی این مردسالاری که عصر ما را فراگرفته است، توجه به زیبایی‌های ظاهری زنان به صورت افراط‌‌گونه است. این افراط صرفا منحصر در توجه مردان برای ارتباط گیری با زنان نمی‌شود بلکه در زنان نیز به طرق مختلف ظهور می‌یابد. مثلا خود ارزیابی‌های افراط‌گرایانه در زنان تحت مارک خودمراقبتی و بهداشت به گونه‌ای که این ارزیابی‌ها از زاویه‌ی دید سوم شخص مفرد و جمع انجام می‌شود و در راستای مقبول واقع شدن در انظار این دو می‌باشد.
در محاورات روزمره‌ی دوستانه میان زنان و یا گفت و گو‌های خانوادگی وقتی زنانی تحت عنوان "خیر‌خواهی"! توصیه به جراحی‌های مختلف زیبایی، انجام تزریقات مختلف پوستی می‌کنند و برای اثبات ادعاهایشان مواردی از ظاهر و شمایل زنان مخاطب خود را تحت عنوان عیب عنوان می‌کنند تا فرد مخاطب به سوی عمل زیبایی راغب شود، یکی از پرکاربردترین این ایرادات القا شده در ایران و میان زنان ایرانی غوز بینی است!
مسابقه‌ی زیبا سازی اما در طی چندسال گذشته به مردان نیز کشیده شده است و جراحی بینی و تزریقات بوتاکس برای نیل به زیبایی نیز در برخی مردان مشهود بوده است! این درحالی‌است که در آموزه‌های اسلامی از امام صادق(ع) روایت شده است؛ "خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد." (میزان الحکمه، ج۲، ص۲۴۹). آیا ممکن است خداوندی که خالقی زیباست، مخلوقی زشت خلق کند؟! حقیقت آن است که تکثر زیبایی در مخلوقات به واسطه‌ی مردسالاری نوین تحت هدایت نظام سرمایه‌داری در زنان و اخیرا در مردان انکار شده است و این انکار سبب تحمیل آسیب‌های روحی، جسمی و مالی فراوانی به خانواده‌ها گردیده است. عمل‌های جراحی، فوت‌های ناشی از این عمل‌ها که غالبا زنان هستند، نارضایتی‌های پس از عمل و اقدام به انجام عمل زیبایی دیگر تماما نشان‌دهنده‌ی تحمیل هزینه‌های گزاف بر خانواده و فرد فرد اعضای آن است. در این عصر زنان و مردان باید متحدانه علیه جهالت نظام سرمایه‌داری بپاخیزند، علیه ظلمی که به صورت نادیده گرفتن کثرت زیبایی زنان بروز یافته، زنانی را زشت خطاب می‌کند، عزت نفس و اعتماد به نفس زنان را بلعیده است و ارزشمندی آنان را که درگرو بندگی خداست به توجه و تمجیدهای بلهوسانه مردانه گره زده است و در این مسابقه زیبایی میان زنان مردانی را نیز به میدان کشانده است.