«به گزارش خبرگزاری ABC نیوز، زنان شاغل در ارتش استرالیا دچار تبعیضات فراوانی می‌شوند که در اشکال مختلف به منصه‌ی ظهور می‌رسند. برای مثال زنان نمی‌توانند مانند مردان مدال‌هایی را که خودشان کسب کرده‌اند طبق عرف نظامی در سمت چپ لباس فرم خود قرار دهند. آنان گزارش می‌کنند که همانند مردان همکارشان به رسمیت شناخته نمی‌شوند و نامرئی هستند آنقدر که برای زنان کهنه سربازی که به عراق و افغانستان اعزام شده بودند و بازگشتند هیچ مکان امنی برای بازیابی روان و جسم‌شان وجود ندارد اما برای مردان نظامی چنین مکانی هست. کمتر به این مسئله پرداخت می‌شود که میزان خودکشی زنان شاغل در ارتش آمریکا دوبرابر جمعیت عمومی زنان است! این بار مضاعفی بر زنان نظامی استرالیایی را وارد کرده است.»
در گزارش ارائه شده آنچه قابل درک است برابری زن و مرد در عرصه‌ی نظامی استرالیا است. زنان همچون مردان به مأموریت‌های سخت و برون‌مرزی فرستاده می‌شوند، مجروح می‌شوند، آسیب‌های روحی و روانی را متحمل می‌شوند اما با این حال از هویت یکسانی برخوردار نیستند!
از احترام تا پشتیبانی‌های لازم پزشکی و حرفه‌ای تبعیض‌های قابل توجهی میان مردان و زنان نظامی جاری است و تنها وجه برابری جنسیتی در سختی کار است! فشارهای ناشی از سختی‌‌های نظامی بودن بر زنان به قدری بار اضافه بر روح آنان محسوب می‌شود که طبق گزارش ارائه شده آمار خودکشی در زنان نظامی استرالیایی دو برابر آمار خودکشی در جمعیت عمومی زنان استرالیا است!
رفتارهای خشن و تمرینات طاقت‌فرسایی که در آموزش‌های نظامی به طور برابر به زنان و مردان سبب تحمیل فشارهای روانی نابرابر به این دو جنس می‌شود. در گزارش خبری نیز این تحمیل نابرابر فشار روانی در قالب افزایش غیرمعقول خودکشی میان زنان نظامی استرالیایی نشان داده شد. از سویی در عین تحمل فشارهای یکسان میان زنان و مردان در ارتش استرالیا عدم ارائه‌ی پشتیبانی و احترام یکسان میان این دو جنس سبب آن می‌شود که زنان به سرخوردگی دچار شوند، هنگامی که زنان مشاهده می‌کنند ماحصلی از برابری در تحمل فشارهای وارده در نسبت با همکاران مرد خود ندارند، بلکه مورد بی توجهی و فرودستی قرار می‌گیرند، دچار گمگشتگی هویت به دلیل عدم شناخت از خود می‌گردند و این امر آنها را به سوی پوچ دیدن موهبت حیات می‌کشانند. منتهای این راه نیز یا خودکشی است یا زندگی توأم با افسردگی و احساس شکست برای این زنان.