«به گزارش آژانس خبری تلگراف، «دبورا آنتس» مدیر اجرایی انجمن مستقل موسیقی‌دانان انگلیس در اظهارات خود، آزار جنسی را عملی طبیعی و دیرینه در موسیقی دانست! او در جلسه استماع کمیته زنان و برابری، مسئله‌ی آزارجنسی در موسیقی را چنین تشریح کرد: هنوز هم به زنان گفته می‌شود اگر می‌خواهید پیشرفت کنید، باید با فردی بخوابید که در حرفه شما تاثیر دارد! چه در صنعت پاپ باشد چه دنیای کلاسیک، شما در موقعیت‌های مختلف مردان را صاحب قدرت می‌بینید.»
آزار و اذیت جنسی گستره‌ی موسعی دارد، از تکه کلام‌های جنسی و نگاه‌های خیره‌ی آزاردهنده تا تجاوز جنسی. تجاوز جنسی نیز خود از روش‌های متعددی پدیدار می‌شود که یکی از آن روش‌ها ارعاب و اجبار می‌باشد. آنچه در رابطه با آزارجنسی زنان محل تامل بسیار دارد این است که علیرغم جرم‌انگاری‌های انجام شده آزارجنسی، این مسئله کماکان در جامعه رواج دارد، و در اشکال متفاوت و سازمان یافته پدیدار می‌شود.
شاید یکی از علل دنباله‌دار بودن آزارجنسی زنان در غرب، ریشه در انگارهی "جنس دوم" بودن زنان دانست؛ انگاره‌ای که زن را حتی در مقوله‌ی هنر که ظرافت انسانی‌اش غیرقابل انکار است، او را به شی‌ء واره‌ای تبدیل می‌کند که سطحی نازل‌تر از شأن انسانی دارد. نهادینگی این انگاره سبب بروز جسارت به زنان توسط مردان در عمل می‌شود، عملی که آزار جنسی را درپی دارد.
برای چاره‌جویی در مواجهه با آزارجنسی زنان صرف قوانین و برابری جنسیتی در توزیع قدرت کافی نیست. شما در خبر اصلی مشاهده نمودید که خانم "آنتس" به عنوان یک مدیر در عرصه‌ی موسیقی گزارش آزارجنسی زنان در آکادمی‌های موسیقی را می‌دهد و مدیریت او بازهم نتوانسته است به تنهایی مانع و یا کاهنده‌‌ای در مواجهه با آزار جنسی زنان در حوزه مدیریتش گردد! این مسئله نشانگر آن است که ریشه‌ی مسئله حل نشده است. ریشه‌ای که همان انگارهی جنس دوم دیده شدن زنان در جامعه و از نگاه مردان است.