«به گزارش خبرگزاری‌های مختلف از جمله radiofreeEurop فیلم سینمایی "عنکبوت مقدس" که در تاریخ ۱۱مه سال جاری (۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲) در روسیه اکران شد و روی پرده‌های سینمای این کشور رفت، در کمتر از یک هفته و در تاریخ ۱۶ مه (۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲) توقیف شد و از پرده‌های سینمای این کشور پایین کشیده شد!»
در تکمیل گزارش خبری ارائه شده از سوی وزارت فرهنگ روسیه علت این اتفاق مغایرت این فیلم سینمایی با قوانین فرهنگی روسیه عنوان شده است. درحالی که علی عباسی و رسانه‌های همسو با تهیه کننده گان فیلم عنکبوت مقدس علت این توقیف را خوش‌رقصی روسیه برای جمهوری اسلامی ایران می‌خوانند و آن را سیاسی می‌دانند، نکته‌ای مهم قابل یادآوری است...
علی عباسی در مصاحبه‌ای با deadline.com در رابطه با فیلم سینمایی پرحاشیه‌اش گفته بود که در ابتدای فیلمبرداری این فیلم که در ترکیه قرار بود انجام پذیرد، کشور ترکیه از انجام فیلمبرداری ممانعت کرد، لذا عوامل فیلم سینمایی عنکبوت مقدس مجبور شدند به کشور دیگری برای ضبط سکانس‌های‌شان نقل مکان کنند!
با بررسی رسانه‌های روسی مثل dp.ru چنین مشخص شد که در نامه‌ی وزارت فرهنگ روسیه چنین عنوان شده است که فیلم سینمایی عنکبوت مقدس با دستورالعمل فرهنگی_سینمایی روسیه مغایرت دارد. (لازم به ذکر است که مدتها قبل خبرگزاری‌های روس از وجود دستورالعمل‌های سخت گیرانه در رابطه با فیلم‌هایی با مضامین فیلم‌های جنسی خارج از چارچوب سنتی ازدواج و یا در چارچوب LGBTQ ها خبر داده و چندین فیلم سینمایی به دلیل عدم انطباق با این دستورالعمل توقیف شده بودند) باوجود آنکه فیلم‌سازان روس و سرمایه‌گذاران خارجی همیشه برای ساخت فیلم چالش‌های زیادی با دستورالعمل های نهادینه شده در سینمای روسیه دچار هستند.
نکته‌ی اصلی اما در فیلم سینمایی عنکبوت مقدس که با تلاش رسانه‌های همسو با علی عباسی کارگردان این فیلم مورد غفلت واقع شد، بی‌تعهدی آشکار در عناصر و سکانس‌های جاری فیلم است. سیاه‌نمایی جامعه ایران، تاریک و افراطی نشان دادن دین اسلام و مذهب تشیع، توهین به امام رضا(ع) در پوستر و نامگذاری فیلم، سانسور واضح و اساسی جایگاه متمدنانه‌ی زن در جمهوری اسلامی ایران، زیرسوال بردن عفت و پاکدامنی زنان ایرانی با بولد نمودن روسپی‌گری عده‌ی اندکی از زنان و... از جمله مواردی هستند که مستندی بر بی‌تعهدی عوامل فیلم عنکبوت مقدس و بی‌مایگی این اثر هستند.
آنچه قابل ملاحظه است جریان سیاسی‌کارانه و از قضا جهانی است که به پشتوانه‌ی آن علی عباسی توانست کاندیداتوری نخل طلای فیلم بی‌مایه‌خود را در جشنواره کن بگیرد و حتی در روسیه نیز علی‌رغم سختگیری‌های موجود در دستورالعمل‌های سینمایی‌شان بتواند فیلم خود را به اکران ببرد، اگرچه که بلاخره با توقیف آن در کمتر از یک هفته مواجه شد.