«به گزارش خبری mail online دیلی میل مردی که به قتل و تجاوز جنسی به یک دختر نوجوان و یک زن دیگر در حملات جداگانه فلوریدا جنوبی در سال 1984 محکوم شده بود، قرار است ماه آینده بر اساس حکم اعدامی که روز سه شنبه توسط فرماندار جمهوری‌خواه "ران دیسانتیس" امضا شد، اعدام شود. این چهارمین اعدام برنامه‌ریزی شده در فلوریدا در سال جاری پس از وقفه‌ای است که به سال 2019 بازمی گردد. "دونالد دیلبک" در ماه فوریه و "لوئیس برنارد گسکین" در آوریل اعدام شدند.»
تجاوز و قتل در جوامع متمدن بشری عملی مذموم است و حکم اعدام نیز برای ارتکاب این دو فعل قبیح، اتفاق عجیبی نیست. همانگونه که در خبر اشاره شد برخی از ایالت‌های آمریکا در این راستا حکم اعدام را به عنوان مجازات برای مجرم صادر نمودند!
متاسفانه در کشورمان چندسالی است تراژدی هشتگی_سلبریتی در مواجهه با حکم اعدام برای مرتکبین قتل عمد که منطبق با قوانین شرع مقدس اسلام و درخواست اولیاء دم صادر شده بود، در جریان است! نمونه‌ای از این فشارها در ماجرای «آرمان عبدالعالی» قاتل «غزاله شکور» مشهود است. دختری که پدر و مادرش به مدد برخی از سلبریتی‌های مشهور، تحت فشارهای شدید رسانه‌ای این سلبریتی‌ها قرار گرفتند و چندین نوبت اجرای حکم اعدام آرمان به تعویق افتاد. این موج رسانه‌ای به اسم بخشیدن جان به آرمان عبدالعالی، جان پدر و مادر غزاله را بارها گرفت. پای سازمان عفو بین‌الملل به میان آمد که خواستار لغو حکم اعدام شدند، حکمی که حق اولیاء دم بود.
آیا سازمان عفو بین‌الملل، سلبریتی‌های آمریکایی و هشتگ‌های مجازی‌شان به خانواده‌ی زنان و دختران مقتول در جهت گذشت از حکم اعدام قاتل دخترشان فشار آوردند؟!
حکم اعدام اگرچه در ظاهر ناخوشایند است اما بازدارنده از وقوع قتل‌های بیشتر احتمالی در آینده می‌باشد، از این رو در توضیح این حکم در آیه ۱۷۹ سوره بقره قصاص مایه‌ی حیات بشریت عنوان شده است. سوال اینجاست چرا آنانکه از زن، زندگی، آزادی می‌گویند و خواستار اعاده آزادی زن هستند برای حق حیات او آزادی بی اضطراب قاتل احتمالی را قائل نیستند؟! چرا زنان اوپوزیسیونی که تحت مارک جعلی فمینیست اهداف سیاسی خود را دنبال می‌کنند و از نابرابری دیه زن و مرد در اسلام نطق می‌نمودند، در حمایت از خانواده‌ی غزاله از حق اعدام قاتل دخترشان که اسلام این حق را به آنان داده بود، از تک خط حمایت دریغ نموده بودند؟!!