تغییر نگاه بنیادین الزامی است

" به گزارش ایندیپندنت، علیرغم آنکه در سال ۲۰۲۴، به سر می‌بریم اما شاهد نگاه‌های جنسی‌زده به زنان سیاست مدار می‌باشیم.  از خانم «یوکو کامیکاوا» وزیر خارجه ۷۰ ساله ژاپن که مورد اهانت نخست وزیر سابق ژاپن با «خیلی خوش قیافه نبودن» قرار گرفت؛ تا خانم «پورسِل» نماینده زن استرالیایی که علنا زن بلوند جذاب خطاب شده و با فتوشاپ اندام های شأن بزرگتر شده است. این مسئله سبب بروز ناراحتی برای زنان خصوصا فمینیست‌های فعال حوزه رسانه و سیاست شده است. "

در گزارش خبری ارائه شده آنچه بسیار مورد تعجب فعالان عرصه حقوق زنان و خصوصا فمینیست‌های سیاستمدار شده است آن است که چرا برابری جنسیتی اعمال شده در طول بیست سال اخیر تا کنون سبب تغییر ملموسی نشده است؟ چرا  کماکان به گونه‌ای با زنان رفتار می‌شود که در مراتب بالای سیاسی نیز زنان با معیارهای تنانه سنجیده می‌شوند درست به ماننده بیست سال گذشته و قبل از اعمال تغییرات گسترده سیاسی به واسطه کنوانسیون های حقوقی چون منع خشونت علیه زنان؟

شاکله اصلی این کنوانسیون ها و همچنین مفاهیم تولید شده فمینیستی مبنی بر «برابری زن و مرد» بوده است به امید آنکه زن دیگر ابرازی تنانه نباشد اما کماکان زن حتی در صدر عناوین سیاسی نیز نگاه های تنانه را متحمل می‌شود. شاید علت این استمرار، تشخیص نادرست فمینیست‌ها در ارائه راه‌حل مسئله بوده است. آنان مسئله را در برابر دیده نشدن انسانیت زن هم‌سنگ با مردان دیدند اما راه حل این مسئله به بازگرداندن حیثیت انسانی زن باز می‌گشت. آنان به جای پرداخت به معنای انسانی زن و ارائه تعریفی نو از ماهیت او، تعریف قدمای اندیشه و ادبیات از معنای زن و زنانگی را نگه داشتند و صرفا به او «برابری با مرد» اضافه کردند. به این ترتیب عملا شاهد تغییرات شگرفی در سرگذشت زن غربی شده نبوده ایم!

اصلاح نگاه تک بعدی به انسان و پذیرش نادرست بودن بنای نگاه مادی گرایانه که بعد روحی انسان را سانسور می‌کند سبب ایجاد اشتباهات شناختی عمیقی در نظام فکری و فهم نظام مسائل غرب شده است؛ نمونه بارز آن در همین مشکل تنانه انگاشته شدن دیرینه زنان در خارج از تفکر اسلامی که در تصرف نظام فکری غرب است قابل مشاهده است.