«تصاویری از وداع سوزناک مادر فلسطینی با همسرش "طارق عزالدین" و فرزندانش "میار و علی عزالدین" در فضای مجازی منتشر شد. به گزارش پایگاه خبری مشرق این شهدا در پی حمله‌ی هوایی اخیر رژیم غاصب صهیونیستی به شهادت رسیدند.» 

در سال گذشته و در همین ایام خبری شوکه کننده در رسانه‌های دنیا مخابره شد و آن به شهادت رسیدن خبرنگار فلسطینی شبکه الجزیره به نام "شیرین ابوعاقله" بدست ارتش رژیم اشغالگر قدس بود. این در حالی است که قوانین بین المللی از جمله پروتکل ها و کنوانسیون های مرتبط با موضوع مخاصمات مسلحانه‌ی دولت ها اعم از زمان صلح و زمان جنگ، همواره حقوق قانونی و بشردوستانه‌ی افراد را مدنظر قرار داده‌اند و یکی از این حقوق مصونیت جان خبرنگاران است! 

شیرین ابوعاقله یک زنِ مسیحیِ تبعه‌ی آمریکا و خبرنگار شبکه خبری الجزیره بود، اما هیچ‌یک از این موارد او را مصون از گلوله‌‌ی داغ صهیونیست‌ها نکرد. هیچ یک از انسان‌ها اعم از زن و مرد در هر سنی از آتشی که صهیونیسم برپا کرده در امان نیستند. 

خمیدگی کمر زن فلسطینی حاصل از دست رفتن خانواده‌اش در کمتر از چندثانیه است. بی رمقی پاهایش برای وداع آخر با شوهر و فرزندانش نشان بر باد رفتن آرزوهای او برای آینده‌ای است که با ذوق مادرانه‌اش برای فرزندانش تصور می‌کرد. رژیم اشغالگر قدس که خود را حامی «زن، زندگی، آزادی» می‌دانست ارمغان شعارش برای زنان، چرا آتش و خونی است که گریبان زنان را گرفته است؟! 

چرا درست در سالگرد شیرین ابوعاقله، زنان دیگری به خاک و خون کشیده شدند و در سوگ از دست رفتن خانواده‌شان نشستند؟!

«خبرگزاری رویترز گزارش داد، پاپ به شرایط بد اقتصادی در ایتالیا که سبب ایجاد نابرابری میان مردم در فرزندآوری شده، اعتراض کرده است. تنگنای اقتصادی در ایتالیا بنابر اظهارات پاپ صرفا طبقه‌ی مرفه جامعه ایتالیا را به فرزندآوری سوق می‌دهد و سایرین به جهت درماندگی در مخارج، از حیوان خانگی استفاده می‌کنند.» 

نظر پاپ بر این است که اقتصاد و شرایط مالی افراد مبنای تصمیم‌گیری آنها برای فرزندآوری است. این نظر به راحتی بار مسئولیتی دولت‌ها در بهبود وضعیت اقتصادی شهروندان را به دوش مردم می‌اندازد و بر این اساس انسانها را از حقوق مسلم خود خصوصا حق فرزندآوری محروم می‌کند چون فقیر‌اند! 

اگرچه صحبت‌های انتقادی پاپ در راستای بهبود وضعیت اقتصادی مردم و نهیب دولت ایتالیا بسیار ارزنده است اما برای مسئله‌ی بزرگ و مهمی تحت عنوان بحران جمعیت کافی و همه جانبه نیست. فرهنگ نادرست مصرف‌گرایی که بر مدار فخرفروشی با تکیه بر اشرافیت پیش می‌رود سبب تحمیل هزینه‌های اضافی بر زندگی می‌شود که گاه نبودشان خللی در زندگی انسان ایجاد نمی‌کند. 

اصلاح فرهنگ اجتماعی میان مردم در کنار اصلاح سیاست‌گذاری‌های اقتصادی می‌توانند میزان قابل توجهی از بار اقتصادی تحمیل شده بر خانواده‌ها را برطرف کرده و آنان را به سوی فرزندآوری سوق دهند. 

نمی‌توان از فرزندآوری صحبت کرد اما برای رسمیت‌یافتن اعمال خلاف اخلاق و شرعی همچون ازدواج همجنسگرایان در کلیسا، روابط خارج از چارچوب ازدواج همچون همباشی (cohabit)، چندشوهری (polyamory) که ضدفرهنگ‌های نهادینه شده در جوامع غربی ازجمله ایتالیاست، در سکوت قابل تامل همراهی کرد!! 

این ضدفرهنگ‌ها عوامل مهم و قابل ملاحظه کاهش نرخ موالید در غرب می‌باشند.

«به گزارش گلوبال تایمز، انجمن برنامه‌ریزی خانواده چین، در راستای افزایش جمعیت و افزایش آمار باروری در چین پروژه‌های تشویقی برای زنان در راستای "ازدواج" و "فرزندآوری" راه اندازی خواهدکرد. از جمله پروژه‌های در دست اقدام چین در این راستا، تشویق والدین برای سهیم شدن در مسئولیت‌های فرزندپروری، محدود کردن هزینه‌های بالای عروسی، محدود نمودن آداب و رسوم منسوخ شده‌ای که ازدواج را سخت می‌کند، اعطای مشوق‌های مالیاتی، یارانه مسکن، آموزش رایگان، اعطای یارانه برای فرزند سوم و... از جمله موارد پروژه موسوم به "دوران جدید" در چین است.»

کاهش رشد جمعیت که در قالب‌های کاهش ازدواج و کاهش موالید غالبا خود را نشان می‌دهد، از معضلات قابل توجهی است که بیشتر کشورهای دنیا با آن مواجه هستند. چین نیز یکی از این کشورها است. طرح‌هایی که تحت عنوان، طرح‌های تشویقی در چین برای ترویج تشکیل خانواده و فرزندآوری بنا نهاده شده‌اند اگرچه به شرط اجرا بسیار خوب هستند اما کافی نخواهند بود.

در راستای تشکیل خانواده می‌بایست علاوه بر متمرکز شدن بر روی زنان، به مردان نیز توجه نمود. این طرح‌ها علاوه بر آنکه در راستای تامین جنبه‌های مادی مورد نیاز برای تشکیل خانواده اجرا می‌شوند، نباید به گونه‌ای باشند که جنبه‌های معنوی ضروری در تشکیل خانواده مورد غفلت قرار بگیرند! مهارت‌های زندگی و تعاملات صحیح زنان و مردان با یکدیگر چه در قالب‌ نقش‌های شهروندی و چه در قالب نقش‌های زناشویی باید در سنین نوجوانی و جوانی به دختران و پسران آموزش داده شوند.

نوع تعاملاتی که با زن باردار، زن میانسال، مادری که فرزند کوچک دارد همه و همه باید به طور اکرام و احترام‌گونه باشند تا زنی که خود را وقف فرزندآوری و تربیت فرزند خود می‌کند در طی دوران رشد فرزند خود احساس حقارت و یا اشتباه بودن تصمیم خود را تجربه نکند. 

از طرف دیگر مقام پدر به قدری باید مورد اکرام واحترام قرار بگیرد تا مردی در طول سرپرستی خانواده و فرزند خود احساس نکند که سختی‌های مسئولیتش درک نمی‌شود و از تحمل بار حفاظت و مراقبت از خانواده شانه خالی نکند.

در بیشتر طرح‌های فرزندآوری مسئله تربیت و اصلاح پیش زمینه‌های فکری در فرزندآوری اغلب مورد غفلت واقع می‌شوند، عاملی که به نظر می‌رسد اگر در کنار طرح‌های مالی مورد توجه قرار بگیرد، در بازه‌ی زمانی کوتاه بتواند بازدهی خوب و قابل قبولی را برای جامعه و تشکیل خانواده به ارمغان بیاورد.

«به گزارش خبرگزاری گاردین زنان پا به سن گذاشته‌ی غربی از تحت فشار قرار گرفتن توسط رسانه‌ها در اصرار بر بازتاب چهره‌ی زنانه بی چروک زنان مدل ۸۰‌ساله، منطبق بر استانداردهای زیبایی رایج انتقاد کردند. در این گزارش زنان مسن از میل خود به تجلیل و مورد احترام قرار گرفتن به دلیل افزایش خرد خود گفتند و چهره‌های ساختگی ارائه شده از زنان مسن بی چین و چروک را مضحک خواندند.»

نوع فاعلیت زنان غربی را می‌توان در این گزارش خبری مشخصا و به وضوح درک نمود. فاعلیت زنانه از آنجا نشأت می‌گیرد که زن کنشگری‌اش را بر اساس درک و شناخت موقعیت حقیقی خود در دنیا، هدف و معنای حقیقی زندگی‌اش استنباط کرده و به اجرا در می‌آورد. فاعلیت اساسا با ادراک و قوای اندیشه‌گانی انسان رابطه مستقیم دارد و آدمی را به سوی کنش موثر و آگاهانه هدایت می‌کند، کنشی که فارغ از ملعبه‌ی دست دیگران شدن است.

زنان غربی مصاحبه‌شونده در گزارش گاردین تصویری که از خود به عنوان زن در غرب ترسیم نمودند از این جهت غیر فاعلانه و در یک کلام منفعلانه است که هیچ جایگاهی برای خرد، تجربه زیسته، اندیشه و افکار آنان حتی در دوران میان‌سالی و پیری توسط سیستم اندیشه‌گانی_سیاست‌گذاری و فرهنگی غربی قائل نمی‌شوند. کماکان تصاویر ارائه شده از آنان با وجود کهولت سن بر اساس معیارهای زیبایی‌ رایج در دنیاست، همانند آن‌چه که برای دختران جوان وجود دارد و میزان ارزشمندی‌شان را مشخص می‌کند. زنان میان‌سال و مسن غربی نیز به ابژگی خوانده می‌شوند، همانند دوران نوجوانی و جوانی‌شان. اعلام انزجار زن غربی مسن از این نگاه منفعلانه و نظام‌مند در غرب نشان از آن می‌دهد که نگاه ابژه‌وارانه غرب به زن در آینده‌ای نه چندان دور به واسطه زنان به شکست مفتضحانه‌ای دچار خواهد شد.

فطرت زنانه، خصوصا با دیدن تجربیات زیان‌بار زنان در طی تاریخ مدرن و پسا مدرن از ابژگی زن و زیان‌های متعدد آن برای زنان از جمله محرومیت از فاعلیت زنانه، دیگر در برابر اسارت تحمیل شده مردسالاری مدرن تسلیم نخواهد شد. این گزارش و اعتراض زنان مسن غربی نشانه‌ی آگاه شدن زنان غربی از ظلم مردسالاری مدرنی است که تحت لوای مد، زیبایی و مصرف‌گرایی، به زنان تحمیل شده است‌.

«بنابر گزارش ارائه شده از ABC نیوز، زنان مشاغل را ترک می‌کنند تا به سوی راهی برای کسب رفاه، پروردن خلاقیت و آزادی در زندگی خود باشند. براساس نظرسنجی صورت گرفته از ۵۰۰ زن استرالیایی، زنان در سال ۲۰۲۲، ۱۶درصد (بیشتر از مجموع سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۰) مشاغل خود را ترک کردند. علت این امر را در عدم انعطاف پذیری مشاغل خود عنوان می‌نمودند.»

پدیده‌ی بازگشت به خانه و ترک مشاغل دفتری و اداری در بسیاری از کشورهای دنیا به طور گسترده و قابل توجهی در حال بروز است. در سال‌های مختلف یکی از رویکردهای توسعه کشورها به کارگیری از تمام قوای نیروی انسانی خصوصا نیروی کار جوان بوده است که در این خیل "زنان" نیز می‌گنجیدند!

علیرغم تلاش‌های فراوان جنبش‌های زنانه در ایجاد برابری میان زن و مرد در داشتن مشاغل یکسان اما در طی چندسال اخیر خصوصا در بحبوحه‌ی پاندمی کرونا زنان زیادی از مشاغل خود به اختیار خود، انصراف دادند.

در بسیاری از پژوهش‌های انجام شده، مشخص شد که امروزه زنان تمایل زیادی به داشتن مشاغل کارآفرینانه دارند. این تمایل در بیشتر زنان دنیا از جمله ایران دیده می‌شود و به قدری جدی می‌باشد که برخی از این زنان مشاغل اداری و کارمندی خود را ترک کرده و به گود کارآفرینی وارد می‌شوند.

از علل اصلی ایجاد این گرایش در زنان "نبود اتاق شیشه‌ای نظارت سختگیرانه و عذاب آور بر زنان در کارآفرینی"، "انعطاف زمان کاری در کارآفرینی"، "امکان مشارکت همسر و خانواده در کارآفرینی"و... است. آنچه قابل توجه است گرایش زنان به سبک‌های شغلی است که بیشترین شباهت و هماهنگی را با روحیات زنانه و نقش‌های آنان دارد.

حال سوال این است؛ در مجادلات برابری‌خواهانه‌ چه میزان به روحیات، نقش‌ها و نیازهای زنانه در راستای بنا نهادن مبانی نظری و سیاستگذاری شغلی زنان توجه شده است؟!

«برشی از مستند what is a woman این روزها در گروه‌های اجتماعی درحال بازنشر است. برشی که تمدن رو به افول غرب در فرهنگ جنسی را به نمایش می‌گذارد و مدخل اصلی این پدیده را در نظریه‌‌های «کینزی» و «جان مانی» می‌داند. نظریه‌هایی که اگرچه طبق ادعای این جامعه‌شناس و روانشناس برگرفته از نتایج آزمایش‌های انجام شده‌شان بود اما قیاس آنچه نتایج آزمایش تلقی می‌شود با اظهارات داوران علمی آزمایش‌ متضاد است!» 

نکته‌ی حائز اهمیت این است که در برخی از نظرات جامعه‌شناسان و روانشناسان غربی، نظریاتی وجود دارد که به پشتوانه‌ی آزمایش‌های انجام شده مطرح می‌شوند و این درحالی‌ست که بعضاً دروغ‌پردازی و ساخته‌ی ذهن آن نظریه‌پرداز بوده است!! 

نکته‌ی تأسف آور دیگر اینکه، چرا سیاست‌گذاران غربی در راهبردهای سیاسیت‌گذاری برای کشورهای خود و همچنین طرح‌های بین‌المللی از نظریات ضعیف و پراشکالی چون نظریه‌ی کینزی و جان مانی استفاده می‌کنند؟! 

در میان انبوه نظریات فمینیستی نیز نظریاتی برپایه‌ی دیتاهای غیرحرفه‌ای و دروغ‌سازی وجود دارند که به تشدید انحرافات جنسی چون LGBTQ ها در راستای نظریات برساخت‌گرایانۀ جنسیت و انتخابی بودن جنسیت منجر می‌شوند. 

آنچه جای تأمل دارد این است که دروغ‌پردازی‌های برخی نظریه‌پردازان بی‌مسئولیت چون کینزی و جان مانی همیشه پنهان نمی‌ماند و جامعه‌ی علمی، مردم و مستندسازان نادرست بودن این نظریات و تباهی به بار آمده از آن را برای جامعه‌ی خود به تصویر می‌کشند. 

لازم به ذکر است که کمپین‌ها و اعتراضات این روزهای بسیاری از والدین به آموزش‌های جنسی در غرب، ناشی از آگاهی پی‌بردن به نادرست بودن نظریات حاکم بر تنظیم فرهنگ جنسی در این کشورهاست.

«به گزارش آژانس خبری تلگراف، «دبورا آنتس» مدیر اجرایی انجمن مستقل موسیقی‌دانان انگلیس در اظهارات خود، آزار جنسی را عملی طبیعی و دیرینه در موسیقی دانست! او در جلسه استماع کمیته زنان و برابری، مسئله‌ی آزارجنسی در موسیقی را چنین تشریح کرد: هنوز هم به زنان گفته می‌شود اگر می‌خواهید پیشرفت کنید، باید با فردی بخوابید که در حرفه شما تاثیر دارد! چه در صنعت پاپ باشد چه دنیای کلاسیک، شما در موقعیت‌های مختلف مردان را صاحب قدرت می‌بینید.» 

آزار و اذیت جنسی گستره‌ی موسعی دارد، از تکه کلام‌های جنسی و نگاه‌های خیره‌ی آزاردهنده تا تجاوز جنسی. تجاوز جنسی نیز خود از روش‌های متعددی پدیدار می‌شود که یکی از آن روش‌ها ارعاب و اجبار می‌باشد. آنچه در رابطه با آزارجنسی زنان محل تامل بسیار دارد این است که علیرغم جرم‌انگاری‌های انجام شده آزارجنسی، این مسئله کماکان در جامعه رواج دارد، و در اشکال متفاوت و سازمان یافته پدیدار می‌شود. 

شاید یکی از علل دنباله‌دار بودن آزارجنسی زنان در غرب، ریشه در انگاره‌ی "جنس دوم" بودن زنان دانست؛ انگاره‌ای که زن را حتی در مقوله‌ی هنر که ظرافت انسانی‌اش غیرقابل انکار است، او را به شی‌ء واره‌ای تبدیل می‌کند که سطحی نازل‌تر از شأن انسانی دارد. نهادینگی این انگاره سبب بروز جسارت به زنان توسط مردان در عمل می‌شود، عملی که آزار جنسی را درپی دارد. 

برای چاره‌جویی در مواجهه با آزارجنسی زنان صرف قوانین و برابری جنسیتی در توزیع قدرت کافی نیست. شما در خبر اصلی مشاهده نمودید که خانم "آنتس" به عنوان یک مدیر در عرصه‌ی موسیقی گزارش آزارجنسی زنان در آکادمی‌های موسیقی را می‌دهد و مدیریت او بازهم نتوانسته است به تنهایی مانع و یا کاهنده‌‌ای در مواجهه با آزار جنسی زنان در حوزه مدیریتش گردد! این مسئله نشانگر آن است که ریشه‌ی مسئله حل نشده است. ریشه‌ای که همان انگاره‌‌ی جنس دوم دیده شدن زنان در جامعه و از نگاه مردان است.